1000 dagen

Om 6:30 stonden we op. Muriel ging weer op weg naar de afdeling nummerbewijzen, dit keer voorzien van het vereiste papierwerk, terwijl ik ging assisteren bij het koken op Blauwgrond. Voorzien van Sarong en Petji assisteerde ik mijn zwager Marcel bij het Halal slachten van 7 kippen, kocht een krat frisdrank voor de kookdames en haalde 50 losse surinaamse dollars bij de bank, wat schijnbaar ook bij de rituelen gebruikt ging worden. Er werd behoorlijk gekookt; 5 woks met ieder een doorsnede van een meter, scheplepels ter grootte van spades, een enorme stapel hout en ja, 1200 liter water schoon op. Aan het begin van de middag stond er een berg eten klaar waar je U tegen zegt. De kadootjes voor de kooksters werden uitgedeeld terwijl ik het geld dat uit Nederland opgestuurd was ging ophalen.

Ik reed direct door naar de autohandelaar, die al had gehoord dat de financiering niet gelukt was en half verwachtte een potentiele andere koper van de CR-V nu blij te kunnen maken. Ik kon hem verrassen met de rest van het geld en mocht de auto na een half uur op komen halen. Uiteraard moest ik de beloofde reparatie van een remlicht en de volle tank nog ter plekke afdwingen. Muriel reed vanaf Blauwgrond mee en op de terugweg reed ik koninklijk in de Honda terug. Mijn schoonvader kon een traantje niet onderdrukken toen hij in de garage stond; hij geloofde het nu pas. Er werd onmiddelijk een ritje in de CR-V naar de supermarkt gemaakt voor een fles pseudo-champagne. Ik moest op de passagiersstoel mijn schoonvader alle knopjes uitleggen omdat hij niet kan lezen. Hij was wat onwennig in de auto die 3x zoveel knopjes en opties (alles electrisch, schuifdak, CD-speler met equalizer en een uitklaptafel als reservewiel-deksel) heeft als zijn Grand Vitara waar wij nu in rondrijden.

Nadat alle aanwezigen een persoonlijke rondleiding langs de auto hadden gehad, ging ik even met de kinderen naar ons eigen huis om te baden en om te kleden. Toen we terugkwamen waren de plechtigheden in volle gang. Tot mijn verassing was Shrinivasi gekomen. Ik heb tijdens de dienst met hem zitten kletsen en zodoende mijn schoonzoonlijke ceremoniele plichten licht verwaarloosd maar ik kon bij mijn vader toch niet meer stuk. Nadat al het voedsel uitgedeelt was aan de geestelijken en aanwezigen en iedereen langzaam naar huis vertrok, waren we voor de verandering eens voor 20:00 thuis, hoewel ik tot 01:00 nodig had om mijn achterstand voor de website eindelijk weg te werken.