Druk-druk-druk

Vanochtend de eerste steenlegging van mijn schoonmoeders graf. Om 6:30 ontmoetten mijn schoonvader en ik elkaar bij de begraafplaats. Om de tijd te doden totdat de geestelijke die de eerste steen zou leggen er was, hebben we het graf alvast platgeschoffeld. Om 7:30 is mijn vader hem maar gaan halen, want voor een officiele gelegenheid als deze was een uur te laat zelfs voor Surinamers wat veel. Er werd jonge rijst verbrand, water met jasmijnbloesem (wat niet geheel toevallig op de begraafplaats groeide) gesprenkelt en behoorlijk wat gepreveld. Nadat de steen op zijn plaats lag, zijn we ieder maar ons eigen weg opgegaan, want de aannemer die er ook om 6:30 zou zijn, was in geen velden of wegen te bekennen.

Het ontbijt was Spicy Chicken van KFC, gewoon omdat we dat in Suriname nog niet gegeten hadden en mijn vrouw daar gek op is. Vervolgens hadden we de ochtend vrij, dus ik ben met mijn schoonvader auto's gaan bekijken. Zijn hartewens was een nieuwe (2e handse) auto, specifieker; een Honda CR-V (een semi-terreinwagen/SUV). Bij de eerste autohandelaar wees hij een doorsnee sedan aan en zei "Deze wil ik". Hij bleek het over de kleur te hebben. Fijn, nou moet ik dus een zilvergrijs metallic CR-V in goede staat vinden voor niet meer dan E 7500,-... Na 6 handelaren begon ik het zwart in te zien. Sidenote; Suriname heeft teveel auto's. Japan dumpt enorme hoeveelheden jonge, goedkope occassions op de wereldmarkt, die vooral in landen met links verkeer gretig aftrek vinden. Sinds een jaar of 5 heeft ook het gemiddelde gezin in Suriname meerdere auto's en rijden er de meest fantastische auto's rond. Of staan stil, want behalve een enorm aantal autohandelaren die allemaal 200 auto's hebben staan, zijn er sindsdien ook chronische files in de binnenstad.

Toen we bij de 7e dealer het grasveldje opliepen waar ongeveer 50 auto's stonden, liepen we rechtstreeks door naar achter. Omdat je de hogere auto's (zoals de Honda CRV) al van een afstand ziet over de lage sedan's heen, wist ik dat we maar een kans van 3:50 hadden, maar daar stond hij; een zilvergrijs metallic 1997 Honda CR-V voor $ 9500,-. We keken elkaar aan en ik knikte; "dit issem!". Na enig onderhandelen en een testrit bleek de uiteindelijke prijs $ 9000,- en de staat absoluut PERFECT! Ik weet niet hoe die Japanners het doen maar het voorruit had niet EEN krasje, laat staan de rest van de auto... ik verbaasde de sales-jongen nog door te demonstreren dat het luik dat de reserveband afdekte om te toveren was tot picknicktafel... Een uur later waren we terug met de helft als aanbetaling (dat had ik cash bij me vanwege zijn pensioen wat in Nederland gestort werd) en na een 2e proefrit (deze keer met mijn schoonvader zelf achter het stuur) kregen we de naam van de directeur van een grote bank teneinde morgen de financiering te regelen.

We hebben de dag gevuld met diverse boodschappen voor het feest, mijn zwager en ik hebben een hond begraven die op het leegstaande perceel naast Blauwgrond lag zodat hij de plechtigheden van overmorgen niet zou bederven, nogmaals bij schoonmoeders graf langs (wat nimmen 6 uur al bijna compleet af was; ongekend !), nog een gezellige familiemiddag en uit eten bij Mirosso op Blauwgrond (het beste Javaans restaurant van Suriname). 25 euro voor een uitzonderlijk smakelijke, vorstelijke maaltijd voor 8 personen, inclusief drinken en fooi in een airconditioned ruimte. Alweer een perfecte afsluiting van een behoorlijk productieve dag.