Domburg

Vandaag slaap ik uit tot 8 uur! Dat mag ook wel want het zijn lange dagen en vroege ochtenden. Om half tien zijn we bij de notaris en verhip, we hoeven maar 3 kwartier te wachten. Bij Little India probeert de eigenaar zijn verlies van gister goed te maken door de 3 resterende sarongs zonder korting te verkopen omdat "bij minder dan 5 stuks geen korting gegeven wordt"... Sorry vader; ik zou ze gister alle 12 hebben gekocht ware het niet dat JIJ je niet aan de afspraak hield om alles in de winkel te hebben! Uiteindelijk, halverwege mijn gang naar buiten, geeft hij toe.

We besluiten de vrije tijd (totdat we langs de nieuwe vriendin van mijn schoonvader gaan) nuttig te gebruiken door de raambedieningsknoppen te zoeken voor de Suzuki Grand Virara die we nu rijden. Ik zal jullie de details besparen maar laten we zeggen dat de volgende 3 uur NIET nuttig besteed waren. Het valt me steeds meer op dat Surinamers ZEER slecht zijn in plaats- en tijdsaanduiding. De vraag waar een bepaalde autosloop zit (die door de bevraagde persoon notabene ZELF is aangeraden) wordt beantwoord met "Richting Lelydorp, linkerzijde. Er staan oude auto's in de berm". Dat het nog 15 km is naar Lelydorp en er zowat bij ELK huis auto's in diverse stadia van ontbinding in de berm staan, is geen reden voor een gedetaileerder omschrijving.

Gister reden we met mijn schoonzus naar "Benny's" (een bepaalde supermarkt), door haar van tevoren aangeduid met "tegenover Carline" (een grote bekende autozaak). Toen we daar twee kilometer voorbij waren en ik voor de 5e keer naar een vage winkel wees en vroeg "Is dattem?" en ze voor de 5e keer antwoorde "Nee, maar is niet erg, ga maar hier" gaf ik het op en draaide dat parkeerterrein maar op. Ik was onderweg al 3 keer bijna een winkel ingereden omdat ze zei "Die met dat rode dak" of "Waar die zwarte auto staat". Uiteindelijk reden we weg bij de winkel en toen bleek Benny's 10 meter verderop, met werkelijk een rood dak en een zwarte auto ervoor. Net als de vijf voorgaande winkels... Waarom het allemaal zo vaag moet weet ik niet, maar echt goed voor je hart is het niet!

Een bezoek aan de Hermitage Mall (een luxe winkelcomplex) wordt bedorven door alWEER een stroomstoring in Paramaribo. We kopen wat broodjes en koude dranken op een terrasje, maar de ontgroening van nieuwe leerlingen vlakbij maakt het er niet gezelliger op. De volstrekt autoritaire, bijna sadistische manier waarop de bovenbouw-leerlingen die de leiding hebben, omgaan met de groentjes is niet bevorderlijk voor mijn eetlust. Dat ondertussen 30 flesjes collectief aangeschaft sap warm staan te worden, en 30 hamburgers koud liggen te worden die de groentjes niet mogen hebben voordat alle opdrachten tot op de laatste letter uitgevoerd zijn, is gewoon doodzonde...

Als we rond 4 uur in Domburg aankomen is de stroomstoring weer opgelost. Mijn schoonvader showt zijn prachtige Zundapp uit 1964 die nog steeds in 1 trap start en kapt samen met mij kokosnoten bij het vismeertje in het bos achter het huis. We eten onze buikjes rond(er) en kletsen gezellig terwijl de kinderen op de oprit in tobbes met water spelen. In de schemering waait de wind koelte toe over de rivier en zorgen kikkers en krekels voor een serenade die, gezeten op het balkon met een biertje in de hand, een niet van ergernissen gespeende dag volledig gladstrijkt.