Rustdag-Schmustdag

Vanmorgen zijn we in de stad naar de notaris geweest om de legale rompslomp rond mijn schoonmoeders overlijden af te handelen. Uiteraard was hij al volgeboekt voor de dag, dus we hebben een afspraak gemaakt voor morgen om half 10. We zijn bij "Little India" de sarongs voor de kookdames gaan zoeken, maar ze hadden er maar 3 liggen, de rest lag nog in het magazijn vanwege de Indo Fair. De laatste boodschappen gedaan voor het feest, en Gerviani van school gehaald rond half 1. Tegen die tijd was het al minstens 40 graden. De eigenaar van Little India zou om 13:00 langskomen met alle sarongs die hij kon vinden dus rond 14:30 belden we maar even. Ja, we konden nu bij het magazijn langs komen. Duh? Nou goed; daar bleken in totaal 8 te zijn, dus nu hebben we er 11 gereserveerd, 4 tekort. Aangezien hij ook levert aan diverse andere winkels zullen we de rest bij elkaar moeten sprokkellen bij zijn afnemers.

Ondertussen bij het Internetcafe aangekomen bleek de stroom uitgevallen, terwijl we vanmorgen president Venetiaan nog een ellenlange speech hoorden houden op de radio over werkelijk ALLES wat je maar kan bedenken dat "verder duurzaam verbeterd" zou worden. Gelukkig hadden we die eerder gehoord, net als tijdens zijn vorige ambtstermijn. Gelukkig hadden we de vorige avond ook het TV info magazine van het Energie Bedrijf Suriname gezien, waar het hoofd van de technische dienst op een verschrikkelijke manier de bureaucratie en het geldgebrek hekelde. Werken met 35 jaar oud materiaal dat met kunst en vliegwerk 150% van zijn begrootte capaciteit moet leveren is ook geen pretje... Maar nu zitten we dus zonder ventilator en zonder water (hydrofoor werkt niet). We kunnen niet tanken want de pompen werken niet, bijna alle winkels hebben hun deuren gesloten, en ook de laptop is bijna door zijn batterij heen. Het is bovendien de heetste dag tot nu toe en buurman besluit zijn tuinafval lekker in de fik te steken. De hele buurt wordt, zwetend op hun balkonnetje, uitgerookt. Gelukkig komt na 2 uur "pinaren" (afzien) de stroom terug. Ik gooi de kinders onder de douche door, wek Muriel van haar siesta en we halen de sarong's op bij Little India. Vader is er niet over te spreken dat we de door zoonlief afgesproken 15% korting krijgen (Muriel verstaat Hindoestaans, maaar dat wist HIJ niet) maar het lukt toch. We kopen 7 dure voor de familiekooksters, en 2 nog duurdere voor de "buiten" kooksters, ik kan morgen terugkomen voor de 3 ontbrekende.

We besluiten op de bonnefooi naar Tamanredjo te rijden, over de Wijdenbosch Brug naar een vriendin van mijn vrouw; Cynthia. Helaas besluit mijn zwager er een rondleiding door Commewijne van te maken zodat we pas om half negen bij haar aankomen. Onderweg rijd hij opzettelijk over een kaaiman van een dikke meter heen die oversteekt, maar niet goed genoeg want het beest weet te ontkomen. We hebben nog even gezocht maar we werden zodanig door muskieten aangevallen dat we het snel opgaven. Met een westerse bril op is het verderfelijk, maar voor iemand die 150 euro per maand verdiend is 5 kilo gratis vlees een godsgeschenk. Anyway, onderweg bleek de stroom weer uitgevallen te zijn maar Cynthia gebruikte haar Mitsubishi Montero (4x4 auto) als alternatieve energiebron en kookte rustig verder aan de Javaanse lekkernijen die ze overdag onder de Centrale Markt in Paramaribo verkoopt. Ondertussen kwam er ook voor ons een flink maal op tafel, en ik moest om 10 uur met spijt concluderen dat we weg moesten. De warmte, muggen en de lange dag had zijn tol geeist en de kinderen wilden NOG slapen, NOG wakker zijn. Uiteraard vielen alle drie mijn dames onmiddelijk in slaap toen ze op de terugweg in de airco zaten.